Toen ik zelfstandig werd heb ik bij collega’s gevraagd welke middelen zij gebruiken om een terugval in het inkomen op te vangen bij langdurige afwezigheid door ziekte. Het blijkt dat veel collega’s niets geregeld hebben. En dat terwijl deze collega’s net als ik ook een flinke fee moeten betalen, ook bij ziekte. Er wordt vaak aangegeven dat dit te duur is en dat men zelf spaart. Zelf sparen kan, maar een coronacrisis hakt er dan erg in!
Ik heb zelf de eerste tijd een verzekering afgesloten. Een heel gedoe met het afsluiten maar uiteindelijk was ik de trotse bezitter van een AOV verzekering. Het eerste jaar was de premie fiks, maar toen kwam het tweede jaar: de korting was (gedeeltelijk) voorbij en er kwam per maand bijna € 200 bij. Eind 2020 kwam de bezinning: het voelt alsof ik jaarlijks duizenden euro’s aan het weggooien ben waar verder niets mee gebeurt. Natuurlijk kan ik de premie opvoeren als aftrekpost, maar dan nog. Daarnaast horrorverhalen over een eventuele uitkering. Ik moest bijna dood zijn voor een uitkering, een verzekeringsmaatschappij probeert alles te doen om mar niet te hoeven uitkeren.
Maar ja…wat dan? Een broodfonds vind ik teveel mitsen, maren en verplichtingen hebben.
Via een Facebookgroep met andere rij-instructeurs las ik over Zelfstandig Ondernemers. Meteen eens gekeken op internet. Dit is interessant dacht ik. Wat ik er fijn aan vind, is dat het geld van jezelf blijft. Je gooit geen geld over de balk, het komt niet in de jaszakken van een dure Raad van Bestuur. Ook het sociale aspect spreekt mij aan: samen help je een ondernemer die het even moeilijk heeft. Ik heb de stap genomen en hiervoor gekozen. Hoe blij werd ik met de mogelijkheid om precies te zien wat er met je geld gebeurt. Je krijgt een inlog van het AOV Portaal en kan de geldstroom helemaal volgen.
Op dit moment weet ik nog niet wat ik met het geld ga doen wat er overblijft. Sparen voor pensioen of anders? Daar ga ik de komende tijd nog even over nadenken.
Met veel plezier heb ik 20 jaar bij een bank gewerkt. Ik ben nu bijna 46, dus een groot deel van mijn leven was ik een 'bankman'. Ik heb daar ook mijn vrouw ontmoet: we waren een echt bankstel. De laatste jaren heb ik een team van veertien collega's mogen begeleiden.
In 2018 krijgt de bank plannen om te gaan reorganiseren. Bij de informatiebijeenkomst werd meteen aangegeven dat het op dat moment nog niet bekend was of er mensen uit moesten. Maar... er kwam wel een zakje geld per persoon beschikbaar voor opleiding, zodat we goed voorbereid zouden zijn op de toekomst. En die opleiding hoeft niet perse met het bankwezen te maken hebben.
Iemand zei toen tegen mij: ik zie jou wel als rij-instructeur. Volgens hem moest een rij-instructeur geduldig zijn, goed kunnen coachen en opleiden, plezier kunnen maken en natuurlijk geen hekel aan autorijden hebben. Mijn interesse was gewekt. Hij had misschien wel een punt. Ooit, in een ver, ver verleden is het ook eens bij mij binnen geschoten, maar nooit wat mee gedaan. Misschien dat nu het punt daar was.
Ik ben toen naar een voorlichtingsavond geweest van een opleider. Mijn interesse was meer dan gewekt en in overleg met mijn leidinggevende bij de bank heb ik mij ingeschreven voor die opleiding. Dit betekende ook: 1x in de twee weken een dag naar school.
Dit wereldje beviel mij wel. Leuke medestudenten, veel kennis overgenomen van de docenten. Na drie bijeenkomsten heb ik de stoute schoenen aangetrokken en bij de bank aangegeven dat als er iemand uit zou moeten, ik me wel wil opgeven als vrijwilliger. Toen moest ik nog 5 examens doen om rij-instructeur te mogen worden, dus dit was een flinke gok.
Zo gezegd zo gedaan: er werd een ontslagovereenkomst opgemaakt. Dit gaf mij de tijd om me vol op de opleiding en verplichte stage te storten!
Op 18 februari 2019 ben ik voor mijn laatste examen geslaagd en een week later gaf ik mijn eerste rijles, in loondienst. Nu is het zo in deze branche dat je in loondienst niet erg veel betaald krijgt, dus op 15 april 2019 ben ik als zelfstandige begonnen, als franchisenemer.
Momenteel rij ik met veel plezier voor de grootste verkeersschool van Gelderland en heb ik leuke en enthousiaste leerlingen. Af en toe voel ik me een kapper: je hoort van alles, de hele familie komt soms voorbij. Leuke en minder leuke verhalen. Die diversiteit vind ik geweldig. Natuurlijk kun je niet met iedereen een even goede klik hebben, maar….na 1,5 uur zit er weer een nieuwe leerling naast je. Hoe mooi is het om mensen op te leiden. Leerlingen die schokkend wegrijden bij de eerste les en enkele weken later vrolijk met een rijbewijs zwaaien.
Inmiddels, ruim twee jaar later, komt de mond-op-mond reclame goed op gang. (Oud) leerlingen die mij aanraden bij familie en vrienden. Dit is natuurlijk een mooi compliment. Leerlingen komen bij me omdat ik op een heel rustige en positieve manier les geef. Ik hoor af en toe verhalen van collega’s die letterlijk boos worden op de leerling omdat hij of zij een fout maakt. Dan denk ik: daarom zit een leerling toch in een lesauto? Dan mag je toch fouten maken? En als het veilig kan, laat het dan gebeuren…daar leert de leerling ook van.
Groeten,
Mark Geutjes